Remembering

De tijd gaat zo snel, het is alweer 19 december, de dag waarop ik een kaarsje brand om te herdenken.

Dit jaar brand ik een een kaarsje voor Lex en voor oom Frans. En voor Nick Keir. Een singer/songwriter uit Schotland die al zoveel jaar nauw verweven was met onze muziekkeuze. Maar die bovendien de meest geestige en aardige man was die we kenden. “Nick, we zagen je maar een of twee keer paar jaar (een enkele keer drie keer, als we veel geluk hadden) een paar uur. Een concert en een praatje voor, na of tijdens de pauze. Dank je wel voor al de keren dat je ons hebt laten lachen met je opmerkingen, voor al die keren dat je ons ontroerd hebt met je songteksten. We missen je, je stem, je contact met onze dochter die je de liefde voor tinwhistles bijbracht en zeker je commentaar op facebook. Geen nieuwe mooie liedjes meer, geen nieuwe foto's van Schotland. En we hebben je nooit kunnen horen zingen met het Tolkien Ensemble. We kunnen ons, ons leven niet voorstellen zonder je muziek. En dat is het grootste compliment dat we je kunnen geven".

En natuurlijk, zoals elk jaar, brandt dit kaarsje voor Jochem, die in een perfecte wereld vandaag 20 zou zijn geworden.