Eigenlijk was ik helemaal niet zo vrolijk.Op dit moment hadden wij moeten genieten van een vakantie in de buurt van Oxford waar we erg naar uitkeken. Natuurlijk zijn er ergere dingen en we zijn blij dat tot nu toe iedereen gezond is, ook al wachten enkele familieleden met smart op reguliere zorg die op dit moment grote vertraging op loopt, maar ik ben graag in Engeland (of Schotland) en ik mis het erg. Ik denk niet dat het er dit jaar nog van gaat komen.
Niet op vakantie betekend wel tijd om te handwerken. Ik heb de afgelopen tijd met driehoekjes gespeeld volgens een techniek uit dit boek:
Ik kocht het al weer een tijd terug bij de
Quiltster. Vorig jaar zag ik in Rijswijk een quilt die van een zelfde soort techniek gebruik maakte en sinds dien broedt ik op een plan. Maar een nieuw techniek vraagt wat oefenen en daarom ben ik in mijn scrapbasket (doos tegenwoordig) gedoken en ben gewoon aan het spelen geslagen.
Ik heb ook hard gewerkt aan mijn Civil War Diary Scrap Quilt maar daar werd ik ook al niet vrolijk van. Mijn oude trouwe naaimachine kreeg er steeds meer moeite mee om regelmatige steken te maken. En daar baalde ik van. Ik bezit 2 machines, 1 naai-borduurmachine waar ik eigenlijk alleen mee borduur die ruim 17 jaar oud is en 1 naaimachine die al ruim 23 jaar zeer intensief gebruikt wordt. Beide machines haperen op dit moment en zijn al een paar keer opgenomen geweest in het ziekenhuis maar daar niet echt opgeknapt weer van terug gekomen.
Rond Hemelvaart was DH een paar dagen vrij en hij ging een nieuwe pc installeren (zijn oude beestje kon al die teleconferenties niet aan en video vergaderen met meer dan 15 deelnemers op het scherm van je mobiel is volgens hem geen pretje) en ik had mijzelf een dag meters maken achter mijn naaimachine belooft aan blokken voor de Kerst Voorbereiding Quilt XL. Ik moest echter eerst een paar nieuwe spoelen vullen, ik maak er altijd een aantal op voorraad. Het vullen van de spoel veroorzaakte zoveel herrie dat DH onmiddellijk kwam kijken wat er ingestort was. Het gekke was dat, hoewel ik mijn naald voor het spoelen echt geblokkeerd had, deze na een seconde of 15 spoelen toch heel langzaam op en neer ging bewegen. Ik durfde geen spoelen meer te vullen.
Hoe gehecht ik ook was aan mijn oude trouwe machine waar ik alles mee kon, ik was het nu echt zat. Heb je twee machines en ondanks de nodige reparaties heb je er niet één die het goed doet, niet eens behoorlijk doet. Gezien de leeftijd van de machines werd het hoogtijd voor nieuw materiaal maar wat?
Uiteindelijk ben ik uit gekomen op deze naaimachine:
Weer een Pfaff, ik wil perse een vast boventransport, een expression 710. Hoewel het heel erg wennen is ben ik er heel erg blij mee. Ik ben van 17 cm ruimte rechts van mijn naaivoet naar 25 cm gegaan om je quilt in te proppen tijdens het doorquilten. Het enige nadeel is dat hij paars is en ik eigenlijk een paars fobie heb maar wie weet kom ik daar door deze machine nog eens van af. Mijn quiltvriendin moest er wel heel erg om lachen toen ze hoorde dat juist ik met een paarse machine thuis kwam. En nu maar oefenen!
