Eigenlijk heb ik het nog nooit eerder zo gehad, de gevreesde quiltdip. Of als ik heel eerlijk ben, ik heb gewoon een hele grote algehele dip die wat mij betreft al veeeeeeeeeeeee te lang duurt. Ik heb besloten dat het maar eens afgelopen moet zijn.
Ben begonnen met heel veel verstel werk, nooit mijn favoriete bezigheid hoewel het achteraf nooit zo veel werk blijkt te zijn. Mijn werkplek is opgeruimd en schoongemaakt, ik ben in het bezit van een nieuwe laptop die eindelijk ook goed werkt. Geen reden meer om niets te doen toch?
Hoewel ik niet heel veel gedaan heb het afgelopen half jaar, heb ik gelukkig toch wel iets gedaan. Ik heb zo nu en dan aan de Kim Mclean quilt gewerkt, een quilt waar ik altijd vrolijk van word.
Ik heb de rand die om het middenblok komt wat aangepast aan mijn eigen smaak en vooral aan mijn eigen mogelijkheden. Dat is goed gelukt maar je moet wel zo nu en dan kijken hoe je veranderingen in het eindresultaat staan en welke kleuren combinaties mij het vrolijkste maken.
Wordt het de bovenste of de onderste manier?
Hier onder het uiteindelijke resultaat, ik kom nog 2 blokken te kort. Die maken is de opdracht aan mijzelf voor volgende week.
